روش های موثر برای کنترل و درمان آفت های دهان

کنترل و درمان آفت های دهان

درمان آفت دهان به منظور کنترل درد ، کوتاه کردن دوره ضایعات موجود و جلوگیری از ایجاد ضایعات جدید انجام می شود. نیل به این اهداف اغلب حاصل می شود اما پیشگیری از حملات بعدی آفت بسیار مشکل است.

کنترل درد:

استفاده از بی حس کننده های موضعی مثل مالیدن پماد لیدوکایین 5% یا دیفن هیدرامین باعث کاهش موقت درد می شود. البته اگر بی حس کننده ها در سطح وسیعی استفاده شوند باعث از بین رفتن حس چشایی و احساس ناخوشایندی در دهان می شوند که از مشکل زمینه ای بیمار بدتر است. یک توصیه قابل اجرا در منزل این است که بیمار با یک سواب پنبه ای هیدروژن پرواکسید یا آب اکسیژنه رقیق شده با آب به نسبت یک دوم را روی زخم بمالد و سپس مقدار کمی شیر منیزیم نیز روی زخم بمالد و اینکار را سه تا چهار بار در طی روز انجام دهد.

کوتاه کردن دوره بیماری و جلوگیری از ایجاد ضایعات جدید:

مهار استرپتوکوک های دهان با استفاده از آنتی بیوتیک های موضعی روش موفقی است.استفاده از کمپرس تتراسیکلین بهترین راه است. ابتدا 250 تا 1000 میلی گرم تتراسیکلین را در 30 میلی لیتر آب یا الگزیر دیفن هیدرامین حل کرده و سپس تکه های گاز را به این محلول آغشته کرده و به مدت 10 الی 20 دقیقه روی زخم قرار دهند و این کار را 4 تا 6 بار در روز تکرار کنند. طی 30 دقیقه بعد از کمپرس نباید چیزی بخورند. درمان باید 5 تا 7 روز ادامه یابد. در بیشتر بیماران این روش دوره بیماری را کوتاه و درد را کم می کند. ضمناً از ایجاد ضایعات جدید هم جلوگیری می کند. بعضی بیماران به تتراسیکلین مقاوم هستند. در این موارد کمپرس سفالکسین یک درصد به کار می رود که از حل شدن 250 میلی گرم سفالکسین (یک کپسول 250 میلی گرمی) در 30 میلیلیتر آب به دست می آید. این کمپرس به مدت 10 الی 20 دقیقه و 4 الی 6 بار در روز به کار می رود. درمان های موضعی دیگر عبارت هستنداز سوکرالفیت، دهان شویه های حاوی تری کلوزان ، مسواک های اولتراسونیک ، پرهیز از خمیردندان های حاوی سدیم لوریل سولفات استروییدهای موضعی به ویژه اگر در فاز پرودرومال یا ابتدایی استفاده شوند موثرند. تریامسینولون استوناید 1/0 درصد یا کلوبتازول 05/0 دهانی موثرند. استفاده از قرص هیدروکورتیزون (5/2 میلی گرمی) یا قرص بتامتازون (1/0 میلی گرم) که روی زخم گذاشته می شود و اجازه داده می شود تا به تدریج حل شود نیز موثر است. قرقره کردن سوسپانسیون دگزامتازون و سپس بیرون ریختن آن شدت و مدت آفت ها را کم می کند اما جذب سیستمیک دارد. استفاده از اسپری های استروییدی به ویژه روی آفت های حلق و گلو که در دسترس نیستند در کاهش علایم موثر است. کاندیدیاز دهان یک عارضه شایع استفاده طولانی مدت از استرویید ها است.

استرویید سیستمیک اگر طی فاز پرودرومال به مدت 4 روز تجویز شود حمله بیماری را متوقف می کند و ضایعات شدید را سریع تر به سمت بهبود می برد. یک روش ساده دادن پردنیزون با دز 25 میلی گرم روز اول ، 20 میلی گرم به مدت 2 روز ، 15 میلی گرم به مدت 2 روز ، 10 میلی گرم به مدت 2 روز و سپس 5 میلی گرم روز آخر و نهایتا قطع دارو است.